My life as Au Pair: Annika 2

Drie dagen in de week volg ik Engelse lessen op de Barnes Language School. Aangezien de school zo’n twee minuten lopen van mijn huis vandaan is, doe ik eerst altijd snel de dagelijkse klusjes. Ik heb het geluk dat ik niet bijster veel hoef te doen, dus dat houdt meestal in bedden opmaken, keuken opruimen, de vaatwasser checken en eventuele wasjes van de kinderen opruimen. Daarna ga ik naar school. Mijn lessen duren twee uur en ik volg ze op het proficiency niveau. Ik heb een enorm leuke lerares waarmee we altijd eerst een kwartier praten over ons leven, de Au Pair kwaaltjes en wat we allemaal hebben beleefd. Op de een of andere manier stond ik al snel bekend als één van The Terrible Three, samen met twee vriendinnen van mij. Daarnaast is het ook bekend dat we veel sporten en meestal op maandag met de nodige spierpijn in de les verschijnen. Het komt dan ook vaak voor dat Anna, onze lerares, toch enig medelijden voelde en ons niet liet verplaatsen wanneer we opdrachten samen deden. Inmiddels zijn we het nieuwe jaar begonnen en hebben we onszelf verbeterd. Zo is ons drietal nu een duo, wat misschien ook meespeelt met ons verbeterde gedrag. We worden in de klas vaak beloond met chocolade. Deze prijs zorgt ook daadwerkelijk voor een grotere motivatie, met name met grammaticale onderwerpen.

Na de les zijn we vaak vrij en dan ben ik meestal met mijn vriendinnen in een koffieketen of cafeetje in de buurt te vinden. Zo zijn we onder meer stamgasten van de Starbucks om de hoek. Nu kan het vrij saai overkomen, al die bezoekjes aan de koffieketens, maar dat is zeker niet waar! Zo zijn er regelmatig zeer woest aantrekkelijke politieagenten te vinden, al ben ik nog steeds aan het nadenken over mijn eerste move. Iets minder aanlokkelijk is het feit dat zij van de fietspatrouille zijn.. Al zijn wij inmiddels tot de conclusie gekomen dat fietsen hier in London, zelfs in de rustige buitenwijk van Barnes, levensgevaarlijk is en dat zij dus wel over een grote dosis moed beschikken. Oftewel, ze blijven op mijn lijstje met eventuele, toekomstige, potentiële liefdespartners. Bijkomend zijn er overdag veel kinderen te vinden. Als Au Pairs zijn wij natuurlijk dol op kinderen en dat brengt ons in de meest hilarische situaties terecht. Zo was er een keer een jongetje die overenthousiast was waar we al snel mee in contact kwamen. Ik denk dat hij een jaar of twee was en hij vond het ontzettend leuk om rare geluiden te maken. Nu zijn wij daar ook niet vies van, dus al snel vulde onze eigenaardige klanken de Starbucks. Op het moment dat wij vertrokken kregen we nog wat handkusjes van hem en waren we weer helemaal blij. Ook is er een Frans cafeetje in de buurt waar we een aantal keer een bezoekje aan hebben gebracht. Zodra we één a twee seconden stilstaan voor zijn café komt de eigenaar naar buiten rennen en met zijn zwoele Franse Engelse gebrabbel verleidt hij ons meestal al snel om naar binnen te gaan. We krijgen ook wel eens de meest overheerlijke gebakjes van het huis, dus dat maakt het ook dat we daar graag komen. Natuurlijk gaan we niet altijd naar de Starbucks of iets dergelijks, we gaan ook wel eens in het park lopen als het lekker weer is, naar de winkels, ergens lunchen of iets soortgelijks.

Om drie uur is het voor de meeste Au Pairs in mijn omgeving, en ook voor mij, weer tijd om aan het werk te gaan. Tegan is twaalf en kan alleen naar huis lopen. Daardoor hoef ik alleen m’n jongste Mo op te halen. Zodra ze me ziet zwaait ze mij meestal vrolijk toe. Na school is het tijd voor de activiteiten. Hier in Engeland hebben de kinderen zeer drukke programma’s. Zo zwemt Tigs ongeveer 16 uur in de week, tennist ze en heeft ze iedere week wel één of twee sporttoernooien met school. Mo heeft tennis, ballet, zwemles en yoga. Al is het zwemmen  in de ochtend, dus meestal ben ik met Mo op pad. Tegenwoordig is het iets rustiger in het schema wat er voor zorgt dat ik twee dagen in de week thuis ben met beide meiden. Dan zijn we meestal bezig met spelen en gaan we verder waar we die ochtend zijn geëindigd. Ook doen we af en toe wat aan knutselen, we hebben al een zeemeermin gemaakt, een thee servies beschilderd en meerdere tijdschriften gemaakt.

Na al het spelen en de activiteiten is het tijd om avond eten te maken. Mo en ik zijn tot de conclusie gekomen dat creatief met eten omgaan (spelen met ons eten klinkt zo negatief) een gezamenlijke hobby is. Zo hebben we een tijdje terug gezichten gemaakt uit toast, eieren en komkommer. Ook hebben we een hond gefabriceerd van pizza, komkommer en wortels. De laatste tijd hebben we vele verschillende strandcreaties gemaakt. Het eten gaat eerlijk gezegd meestal wel wat sneller wanneer we dit soort kunstwerken hebben gemaakt, dus blijf ik het met plezier doen.