Eva’s vrijwilligerswerkavontuur in Namibië (Deel 1)

Ik arriveerde in Windhoek een aantal dagen voordat ik zou beginnen met het Desert Elephant Project. Vanwege Covid-19 vond ik het een best stressvolle reis, maar gelukkig was ik goed geïnformeerd en begeleid door het vrijwilligersteam van Travel Active en de partnerorganisatie in Namibië. Het moment dat ik de chauffeur zag op de luchthaven met een bordje met mijn naam erop, gleed alle stress van mij af. Ik werd naar Swakopmund gebracht. Een stad aan de westkust op ongeveer 5 uur rijden van de hoofdstad. Ik had het weekend om even tot rust te komen, de andere vrijwilligers te ontmoeten en nog een beetje van het prachtige land te zien.

Op maandag kon het avontuur beginnen en gingen we naar het basiskamp. We hadden een ontzettend gevarieerde groep mensen met allerlei nationaliteiten en leeftijden, maar het voelde meteen alsof we een familie waren. Het basiskamp en het kamp wat we op hebben gezet voor de eerste week, de bouwweek, was nog vrij luxe.

In de bouwweek heb je een simpele douche (oftewel een zak water die aan een boom hangt) en een “bushman-toilet”. We kookten boven het vuur en sliepen op een matje in een grote tent. We bouwden aan een muur om een menselijke waterbron te beschermen. Het werk was soms zwaar; de zon overdag is scherp (zelfs in de Namibische winter!) en je mixt de hele dag cement of tilt stenen. Maar het is ontzettend leuk met de groep en de begeleiders en ze zijn ontzettend respectvol naar je grenzen. Het maakte nooit uit als je even een pauze neemt. Het belangrijkste: het werk geeft je een voldaan gevoel en het is een fijne gedachte dat je de lokale community helpt.

De tweede week ga je op patrouille. Dan ga je olifanten opzoeken, identificeren en hun gedrag observeren. Je brengt de week rijdend door in het prachtige uitgestrekte landschap en hier laat je alle gewoontes van luxe los. Er is geen douche of toilet, maar je bent volledig verbonden met de natuur. Je wordt wakker en gaat slapen met het opkomen en ondergaan van de zon, je maakt je geen zorgen over wat je morgen aan hoeft te doen (je draagt toch iedere dag hetzelfde) en de rust die de prachtige olifanten uitstralen werkt ontzettend aanstekelijk.

Iedere dag zet je ergens anders een simpel kamp op en het valt niet in woorden te omschrijven hoe geweldig het is om knus in je slaapzakje op de grond te liggen met de melkweg die boven je schijnt. Na twee weken “in de bush” was het tijd om weer afscheid te nemen van de geweldige mensen die ik heb ontmoet en ging ik terug naar Swakopmund.

In deel 2 van Eva's vrijwilligerswerkavontuur lees je hoe Eva het ‘Save Our Wildlife-project’ ervaarde in Windhoek, hoe ze de woestijn trotseerde en hoe ze terugblikt op haar ervaringen in Namibië.