Jens koos voor een High School avontuur in Amerika, wat een stoere keuze! Hij vertelt over zijn voorbereidingen, zijn twijfels voor zijn avontuur en hoe hij de eerste 2 weken heeft beleefd. Tijdens zijn eerste dagen bezocht hij ook nog samen met een groep high school studenten New York. Benieuwd naar zijn highlights?
Eindelijk ready to go!
Daar sta ik dan. Na meer dan een jaar staat het dan nu echt voor de deur. Een jaar van open dagen, het kiezen voor Travel Active, het invullen van ik-weet-niet-hoeveel onlineformulieren. Een tijd van informatieboekjes lezen, vaccinaties krijgen en van een paspoort aanvragen. Een periode van lang wachten- oh nee, plotseling toch niet zo lang wachten, want na 4 weken heb ik ineens een gastgezin. Na mailcontact, DM gesprekken, het gebruiken van StreetView om rond te kijken, een USA-thema feest, examenstress, een musicalvoorstelling, een diploma in de pocket, een verkregen visum en nog een afscheidsfeest is het dan nu echt zo ver. Ik vertrek.
McMinnville?
Voor een jaar vertrek ik naar het land van vrijheid en oneindige mogelijkheden, de Verenigde Staten van Amerika. De oceaan over, op weg naar mijn hostfamily waar ik 10 maanden lang lid word van het gezin. McMinnville, Orgeon is de komende tijd mijn nieuwe thuis. Een plek die ik in een kwestie van een aantal maanden compleet uit mijn hoofd zal kennen, alsof ik er al heel mijn leven woon. Daar waar ik ervaringen op zal gaan doen die ik voor de rest van mijn leven met me meeneem. En met 9 uur tijdsverschil en 8146,76 kilometers tussen mij en het goede oude Roosendaal in, is mijn nieuwe thuis ook echt wel erg ver verwijderd van alles wat ik gewend ben. Maar ik heb zeker geen twijfels, wees daar maar niet bang voor!
Bekend vs onbekend
De beste omschrijving die ik zou kunnen geven is dat het de realisatie is van alles wat ik ga opgeven. Aan de ene kant staat alles wat ik op dit moment ken. Mijn thuis, mijn lieve familie, mijn geweldige vrienden, alles wat ik al mijn hele leven gewend ben en waar ik van houd. Daar tegenover staat de ervaring van mijn leven, maar compleet omringd door onzekerheden. Sure, ik weet waar ik heen ga en wat de ervaringen zijn van anderen. Ondanks dat is alles wat me te wachten staat compleet onzeker. Hoe ga ik de cultuur daar ervaren, gaat mijn dagelijkse routine erg anders zijn in vergelijking met wat ik nu gewend ben, wie ga ik daar leren kennen, zal ik een goede grote broer zijn, wat is de beste manier om mijn exchange jaar zo goed mogelijk mee te maken? Terwijl al deze vragen door mijn hoofd schoten, realiseerde ik me dat de antwoorden op die vragen pas te vinden zijn in Amerika.
Tijdens mijn lichtelijke paniekaanval over alles dat me te wachten staat, besefte ik dat ik me zorgen maak om niks. Het klopt inderdaad dat ik het onbekende tegemoet ga, maar dat is juist wat dit jaar zo geweldig gaat maken. Een kans om niet alleen een nieuwe omgeving, maar ook mezelf beter te leren kennen Mijn focus leg ik op alle positieve dingen die me te wachten staan. Een geweldig en liefdevol gastgezin waar ik nu al een klik mee voel, een nieuwe cultuur die ik mag gaan leren kennen en een prachtige kans om op mijn jonge leeftijd herinneringen te maken voor het leven. Uiteraard zal ik mensen en dingen gaan missen, maar de ervaring die ik nu aanga is dat verreweg meer dan waard.
Daar sta ik dan. Klaar voor mijn vertrek. The experience of a lifetime. Amerika, kom maar op!
Afscheid nemen…
Voor het vertrek kwam natuurlijk eerst het moeilijkste: afscheid nemen. Voor een jaar vaarwel zeggen tegen mensen die je normaal bijna elke dag ziet is simpelweg gezegd niet makkelijk. Een vage mix van enthousiasme en verdriet is niet een emotie die je vaak ervaart. Het hoort er toch bij, ik wist van te voren dat het er aan zat te komen en het was nou eenmaal iets wat moest gebeuren. Voor ik het weet ben ik al weer terug in Nederland.
Op naar New York..
8 lange uren. De afgelopen 3 maanden zou ik die hebben gebruikt om lekker uit te slapen, Netflix te kijken of een andere luie activiteit waarmee ik mijn tijd kon verdoen. Op 14 augustus heb ik die zelfde 8 uur gebruikt om een oceaan over te vliegen en te arriveren in Amerika.
Eén lange vlucht met veel afgeluisterde playlists, een niet-zo-geweldig ontbijtje en 2 films later waren we er dan, New York! Binnen 2 dagen heb ik zo veel gezien, dat het me een uur zou kosten om een (korte) beschrijving te geven over alles. Gelukkig ga ik dat jullie, en mijzelf, niet aan doen. Hier een korte toelichting over mijn favorieten:
- Je kunt New York natuurlijk niet bezoeken zonder naar Times Square te gaan. Een plek bestaande uit puur licht van constant brandende billboards. Onvermijdelijke reclames voor alles van tv series en Broadway shows tot Fiji water en de nieuwste kledinglijn van H&M.
- Ga de brug over uit Manhattan en recht door Brooklyn heen, dan vind je ergens langs de kust Coney Island. Een permanente kermis langs het strand met achtbanen, zweefmolens en nog veel meer attracties. Ik kon niet anders dan vrolijk worden terwijl we hier rond liepen, met alle lichtjes, muziek en geuren om ons heen. Ik zou bijna zeggen dat die plek bestaat uit een en al blijdschap. Een hotspot die je niet mag missen!
Alleen verder…
Zo snel als de reis was begonnen, was het ook weer voorbij. Onze dagen als toeristen in de ‘concrete jungle where dreams are made of’ waren voorbij en het was tijd om door te vliegen naar onze hostfamilies, deze keer echt helemaal op onszelf. Voor mij was het nog een dikke 5 uur in het vliegtuig om naar Portland, Oregon te komen. Daar stonden mijn hostmoeder, Janet en hostzusje, Dolan op me te wachten. Ik had geen warmer welkom kunnen wensen!
2 weken in Amerika
Terwijl ik dit schrijf is het al weer 2 weken sinds ik ben aangekomen in McMinnville. Onderhand voel ik me al als een echt lid van het gezin! De band die ik met ze heb wordt elke dag sterker, en alles wordt al steeds meer een gewoonte voor me. Het blijft natuurlijk wennen, een compleet nieuw leven. Ik kan je beloven dat ik hoogstwaarschijnlijk nog verdwaald raak als je me nu ergens in dit schattige stadje neerzet. Mijn school gaat over een paar dagen beginnen, en ik kijk er wel naar uit om een dagelijks ritme te krijgen. Nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik zin heb in school.
De tijd is aangebroken om nu echt mijn eigen plek te gaan vinden hier. Het 'doolhof' waar ik nu door heen ga heeft af en toe wat doodlopende eindes waar ik tegen mezelf aanloop, en op die momenten mis ik thuis wel. Dat ik dit pad echter mag belopen en hier mag zijn, dat is het de heimwee ruim waard. Een vriendengroep opbouwen, mijn interesses volgen en het Amerikaanse leven ervaren. Dat zijn de wegen die ik ga volgen. Ik ben gesetteld thuis en mijn Engels is scherp gesteld, ik sta klaar voor de volgende stap. McMinnville High, here I come!
